Przejdź do zawartości

Krum Kolew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krum Kolew
Крум Колев
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1890
Wielkie Tyrnowo

Data i miejsce śmierci

27 kwietnia 1970
Sofia

Przebieg służby
Lata służby

1910–1935

Siły zbrojne

Armia Carstwa Bułgarii

Główne wojny i bitwy

I wojna bałkańska,
II wojna bałkańska,
I wojna światowa

Krum Kolew
Крум Колев
Pełne imię i nazwisko

Крум Недев Колев

Data urodzenia

24 lipca 1890

Data śmierci

27 kwietnia 1970

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 22 stycznia 1935
do 21 kwietnia 1935

Poprzednik

Petyr Midilew

Następca

Raszko Atanasow

Krum Nedew Kolew (bułg. Крум Недев Колев, ur. 24 lipca 1890 w Wielkim Tyrnowie, zm. 27 kwietnia 1970 w Sofii[1]) – bułgarski wojskowy i polityk, generał major, w roku 1935 minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1910 ukończył szkołę wojskową w Sofii, awansowany we wrześniu 1910 na stopień podporucznika. Rozpoczął służbę w 20 pułku piechoty. W czasie wojen bałkańskich dowodził kompanią w 5 pułku piechoty. W czasie I wojny światowej dowodził batalionem w 12 pułku piechoty[1].

Po zakończeniu wojny służył w wojskach ochrony pogranicza, jako dowódca odcinka, skąd przeszedł na stanowisko administracyjne w ministerstwie wojny[1]. W 1930 objął dowództwo 21 pułku piechoty, a w 1933 – 9 pułku piechoty. Od 1934 komendant szkoły oficerów piechoty w Sofii[1]. W tym samym roku jako jeden z przywódców Związku Wojskowego zaangażował się w przygotowania do zamachu stanu[1]. Po zamachu komendant Akademii Wojennej w Sofii, a następnie dyrektor Dyrekcji Odnowy Społecznej. W styczniu 1935 stanął na czele resortu spraw wewnętrznych w rządzie Penczo Złatewa. Podał się do dymisji w kwietniu 1935 i objął funkcję dyrektora Wojskowego Instytutu Geograficznego. Brał udział w przygotowaniach do zamachu stanu, za co stanął przed sądem i został skazany na karę śmierci[1]. Wkrótce zamieniono mu wyrok na karę dożywotniego pozbawienia wolności. W 1940 opuścił więzienie w wyniku amnestii[1].

Po przejęciu władzy przez komunistów we wrześniu 1944 awansowany na stopień generała-majora. Zmarł w 1970 w Sofii.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • podporucznik (Подпоручик) (1910)
  • porucznik (Поручик) (1913)
  • kapitan (Капитан) (1917)
  • major (Майор) (1920)
  • podpułkownik (Подполковник) (1925)
  • pułkownik (Полковник) (1931)
  • generał major (Генерал-майор) (1944)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 233–234.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 233–234.
  • Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.4. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 118.